دستور زبان نروژی به فارسی

1. افعال

زمان‌ها:

• حال (Presens): برای بیان کارهایی که در حال حاضر انجام می‌شوند. مثال: “Jeg spiser” (من می‌خورم).

• گذشته (Preteritum): برای بیان کارهایی که در گذشته انجام شده‌اند. مثال: “Jeg spiste” (من خوردم).

• آینده (Fremtid): معمولاً با استفاده از فعل کمکی “skal” یا “vil” به علاوه فعل اصلی بیان می‌شود. مثال: “Jeg skal spise” (من خواهم خورد).

• حال استمراری (Presens kontinuerlig): برای بیان اقداماتی که در حال حاضر در حال انجام‌اند. مثال: “Jeg er i ferd med å spise” (من در حال خوردن هستم).

صرف افعال:

• فعال منظم: معمولاً با افزودن پسوند -er در زمان حال و -et در زمان گذشته صرف می‌شوند. مثال: “å spille” (بازی کردن) → “spiller” (بازی می‌کند) و “spilte” (بازی کرد).

• افعال نامنظم: تغییرات در این افعال غیرقابل پیش‌بینی هستند. مثال: “å gå” (رفتن) → “går” (می‌رود) و “gikk” (رفت).

2. اسم‌ها

• جنسیت:

– مذکر: مثال: “en bok” (یک کتاب).

– مؤنث: مثال: “ei bok” (یک کتاب).

– خنثی: مثال: “et hus” (یک خانه).

• مفرد و جمع:

– مفرد: اسم در حالت مفرد. مثال: “en bil” (یک ماشین).

– جمع: معمولاً با تغییر در انتهای اسم ایجاد می‌شود. مثال: “biler” (ماشین‌ها).

• حالت‌ها:

– حالت نهاد (Nominativ): برای موضوع جمله استفاده می‌شود. مثال: “Bilen er rød” (ماشین قرمز است).

– حالت مفعول مستقیم (Akkusativ): برای مفعول مستقیم استفاده می‌شود. مثال: “Jeg ser bilen” (من ماشین را می‌بینم).

– حالت مفعول غیرمستقیم (Dativ): برای مفعول غیر مستقیم و برای نشان دادن مالکیت استفاده می‌شود. مثال: “Jeg gir bilen til ham” (من ماشین را به او می‌دهم).

– حالت مالکیت (Genitiv): برای نشان دادن مالکیت استفاده می‌شود، معمولاً با افزودن -s به انتهای اسم. مثال: “Peters bok” (کتاب پیتر).

3. صفت‌ها

تطابق:

– صفت‌ها باید از نظر جنسیت، عدد و حالت با اسم‌هایی که توصیف می‌کنند تطابق داشته باشند. مثال: “en stor bil” (یک ماشین بزرگ) برای مذکر و “ei stor bok” (یک کتاب بزرگ) برای مؤنث.

پیش‌ساز و پس‌ساز:

– صفت‌ها معمولاً قبل از اسم می‌آیند، اما می‌توانند بعد از اسم نیز بیایند. مثال: “En bil stor” (ماشین بزرگ).

4. حروف اضافه

انواع حروف اضافه:

مکان: “på” (روی)، “i” (در)، “under” (زیر)، “over” (بالای).

زمان: “før” (قبل)، “etter” (بعد)، “på” (در).

دیگر روابط: “med” (با)، “til” (برای).

5. ضمیرها

– ضمیرهای فاعلی:

• من: “jeg”
• تو: “du”
• او (مذکر): “han”
• او (مؤنث): “hun”
• آن: “det”

– ضمیرهای مفعولی:

• مرا: “meg”
• تو را: “deg”
• او را (مذکر): “ham”
• او را (مؤنث): “henne”
• آن را: “det”

– ضمیرهای ملکی:

• مال من: “min”
• مال تو: “din”
• مال او (مذکر): “hans”
• مال او (مؤنث): “hennes”
• مال آن: “dens”

6. جملات شرطی و پرسشی

– شرطی:

– جملات شرطی معمولاً با “hvis” (اگر) شروع می‌شوند. مثال: “Hvis det regner, blir vi hjemme” (اگر باران بیافتد، ما در خانه خواهیم ماند).

– پرسشی:

– سوالات معمولاً با تغییر ساختار جمله یا استفاده از واژه‌های پرسشی آغاز می‌شوند. مثال: “Hva gjør du?” (تو چه کار می‌کنی؟).

7. حالات مختلف جمله

– جمله اصلی:

– شامل فاعل و فعل و معمولاً مفعول. مثال: “Hun spiser eplet” (او سیب را می‌خورد).

– جمله وابسته:

– برای افزودن اطلاعات اضافی به جمله اصلی استفاده می‌شود و معمولاً با حروف ربط مثل “at” (که) آغاز می‌شود. مثال: “Jeg vet at han er her” (من می‌دانم که او اینجا است).

برای یادگیری زبان نروژی می توانید به آموزشگاه زبان گات مراجعه کنید.